Beste allemaal,

We zijn nu de Bus wel een heel eind voor! Sinds vanmiddag zijn we in Singapore, vanwaar we Thailand, Cambodja, Laos en VietNam zullen bereizen. Het verblijf in Japan is wat langer uitgevallen dan verwacht, vooral omdat de verscheping nogal wat voeten in de aarde had.  Het is een prachtig bezoek geweest, we hebben genoten van zuid-centraal Japan, je kunt niet anders dan heel geboeid raken van hoe Japanners een unieke cultuur hebben, nieuw en oud, waar perfectionisme centraal staat, waar hard en lang werken bijna religie geworden is, maar waar ook allerlei maatschappelijke problemen komen, zoals een toenemend aantal drop outs onder jongeren, etc.  Het was ook heel aangenaam om vrienden als Willem Kortekaas, Kaoru Katsuno en Yoko Yamaguchi weer zoveel en zolang te ontmoeten. De Bus staat nu geboekt voor een oversteek op 4 februari naar Singapore –naar Vietnam lukte om een aantal redenen niet –

Over de afgelopen maand hebben zich twee activiteiten aangediend die niet direct met de reis te maken hebben, maar de komende weken wel een plaatsje moeten hebben. Wim moet, in verband met een sollicitatie naar een belangrijke en langdurige adviesopdracht, op 6 februari naar Den Haag. Daarbij komt een ‘oude’ afspraak van QUEST met de Nederlandse ambassade in Kaboel-Afghanistan, waar we al lang mee samenwerken, om een missie te leiden van een week, voor het formuleren van de Nederlandse strategie voor financiering van Landbouwontwikkeling en Voedselveiligheidprogramma’s in Afghanistan (door Nederland). Die afspraak was al lang geleden gemaakt, voor ons vertrek. Omdat Wim veel werk gedaan heeft voor/met de Ambassade en het Ministerie van Landbouw in Afghanistan is hij degene die dit met het team zal doen.

Dat betekent dat we nu allebei in Singapore zijn, een goed plekje zoeken waar Willie twee aangename weken kan doorbrengen en de stad bekijken. Wim zal op 3 februari naar Nederland komen, en aansluitend met teamgenoten doorreizen naar Afghanistan en weer terug zijn in Singapore op 17 februari. Daarna pakken we de draad weer op! De Bus zal rond 12 februari aankomen.

Willie heeft tijdens deze periode een goed onderkomen in Singapore. Zoals jullie weten is zij een heel goeie reiziger en heeft ze ook tijdens de afgelopen 40 jaar diverse keren een eigen vakantie georganiseerd. Dat zal ze ongetwijfeld ook in Singapore gaan doen. We zijn hier nu in de Zuid Aziatische warmte terecht gekomen: 31 graden toen we aankwamen! Vandaag voor het eerst de dikke jassen aan de kant en in t-shirts de straat op!  Eerste indruk van Singapore is dat het een gezellige wel grote stad is, maar niet zo ongelooflijk groot en hyper als Tokyo! We beschouwen dat wel als een urbaan kunstwerk!  We zitten in een hotelletje in een maleise wijk, vanavond veel gelopen, erg gezellig, iedereen zit buiten te eten/drinken/kletsen.

Binnenkort plaatsen we nog foto’s van Japan op het web!

Hartelijke groetjes, Wim en Willie

Beste allemaal!!

We zitten nog even achter de PC voor een paar emailtjes vóór we van dit prettige plekje, waar we op terug konden valllen bij Willem Kortekaas, vertrekken.

Gisterenavond kregen we groen licht dat onze Bus een boot heeft gevonden!!! Wij hebben in snel tempo ons Busje, huisje, een beetje ontmanteld! Kregen bericht dat er geen eten en geen persoonlijke spullen in de volkswagen mogen zitten!!! Men is zeer strikt. We hebben een container moeten huren voor het vervoer en hopen dat we de achterdrager daar los bij mogen zetten.
We hebben al onze kleren, schoenen…. en alles wat maar iets op eten lijkt (zelfs thee, zout, kruiden) eruit gehaald. We brengen straks onze persoonlijke spullen naar een hoteltje en brengen dan de bus naar Yokohama. De bus gaat naar Singapore! En wij er achteraan zo gauw als de bus van wal gaat. Jullie horen later meer.

We maken het goed, van het weekend gaan we samen mer Yoko Yamaguchi er op uit. We kennen haar nog van 10 jaren geleden en een heel mooi weerzien afgelopen week al gevierd bij een Japansrestaurantje !

Liefs, Wim en Willie

Inmiddels staan er foto’s en twee video’s van nieuwjaarsdag in Vladivostok op de site, plus vier fotoseries en twee video’s van Japan. Wegens slechte beschikbaarheid van internet en een paar dagen ongemak door fout eten in Tokyo, is er ruim een week achterstand ontstaan in het versturen van teksten en bestanden. GT

In Japan, vanaf 4 januari  

Na de aangename oversteek van Vladivostok, via Zuid Korea zijn we nu in Japan. Heel prettig om weer hier te zijn. In 2005 maakte ik een paar reizen naar Japan en bij een van de reizen was Willie er ook bij.

Bij aankomst in Sakaiminato merken we hoe zacht de temperatuur is:  centraal en zuidelijk Japan liggen op de hoogte van zuid Frankrijk en noord Afrika. Overdag een blauwe lucht, veel zon, temperaturen rond de 10-12 graden en ’s nachts rond het vriespunt.

In Japan merken we ook dat je altijd ergens last van moet hebben. Ons voornemen om onze giga-achterstand in het beantwoorden van emails in Japan weg te werken blijkt vrijwel niet mogelijk: het internet is geen publieke zaak hier, iedereen heeft privé of binnen de bedrijven internet aansluiting en contracten. Met andere woorden, internet cafe’s bestaan niet, mobiele ‘dongeltjes’, web kaarten of ‘green points’ waar je op elke plaats kun inloggen bestaan niet in Japan. Ook het kopen van een sim-kaart is een  enorme rompslomp. Een aantal providers hebben de markt maximaal onder controle en deze effectief dichtgetimmerd voor alternatieve vormen van netgebruik. In die zin geen liberalisering hier. Het lukt ons jammer genoeg voorlopig nog niet om onderweg jullie berichten op het web en email te beantwoorden!!

Groot en klein hoort bij elkaar in Japan

De mensen die Japan goed kennen vertellen telkens dat hoewel Japan groot is en enorme steden en industriën heeft, dat het land en samenleving kleinschalig georganiseerd is. Tokyo bijvoorbeeld is in feite opgebouwd uit een groot aantal oorspronkelijke dorpen/stadjes en daardoor, als je de struktuur van de stad kent, in feite kleinschalig van opbouw is. Een ander voorbeeld van kleinschaligheid van grote bedrijven zoals Toyota en Mitsubishi die in feite een conglomeraat zijn van 10.000-15.000 kleine bedrijven, units, semi-onafhankelijke toeleveranciers, etc. Hetzelfde thema van grootschalig opereren maar kleinschalig organiseren. Japan verstaat de kunst om kleinschalig groot te worden omdat het managen van supergrote bedrijven moeilijker is dan het coordineren van veel  kleine toeleverende bedrijven.  De bekendste management principes in Japan zijn daar ook op afgestemd.

In Matsue

Op onze reis hebben we aangename dagen doorgebracht in Matsue,  een stadje waar een van de oudste tempels van het land te bezoeken is. Het is op het platteland, we zien de kleine dorpen, in de dorpsstraten de kleine huizen, met miniscule tuintjes als ze er al zijn.  We genieten van het museum, de natuur, het dorp waar we ons waarschijnlijk af en toe bezondigen aan het staren naar al die aardige en mooie kleinschaligheid en vriendelijke mensen!

In het stadje vinden we een aardige plaats om onze Bus te parkeren, direct naast het grootse kasteel, een van de oudste in het land, volledig gebouwd in hout! We klauteren omhoog in het gebouw, verbazen ons over de Japanse nauwgezetheid: iedere bezoeker schoenen uit en loopt in het kasteel op sloffen! Evenals in andere museums zien we hier hoe in de oude tijd Japan zowel intern als ook in een voortdurende reeks van conflicten was verwikkeld! Een beeld dat bevestigd wordt in het Peace Memorial Museum in Hiroshima waar we later op bezoek gaan. Vergelijkbaar met Europa bedenken we.

Adachi Museum of Art

Daar vandaan rijden we naar een Adachi Museum of Art, een groot museum waar een succesvolle ondernemer Adachi Zenko, een soort Joop van den Ende,  tientallen jaren de mooiste kunst kocht in Japan vanaf begin 1900s. Adachi museum heeft bijvoorbeeld al het werk van Yokoyama Taikan, een van de bekendste japanse schilders uit de 20^ste eeuw. (Om er maar een te noemen!) Hij bouwde een heel mooi museum en omringde dat met tuinen waar de historische gedachten over vormgeving van tuinaanleg en de functie van tuinen voor de mensen tot uiting wordt gebracht. Zelfs in de winter schitterend om te zien! Private sector en kunst, waar we in NL grootse discussies hebben, verdraagt zich in Japan heel goed, volledig geaccepteerd. Na onszelf los gemaakt te hebben van deze schitterende veelheid van cultuur en natuur rijden we naar Hiroshima. We betrappen ons er op geen zin te hebben om veel kilometers te maken!

Hiroshima

In Hiroshima staan we stil in het Peace Memorial Park en Museum waar de gevolgen van de atoomoorlog in beeld gebracht zijn! Een vreselijkheid, haast niet om naar te kijken en te luisteren. Toen we uit het Museum kwamen hadden we het gevoel dat alles in Hiroshima dat blijft uitademen. Toch ook niet, waar buiten het museum en park met de indrukwekekende beelden, die verschillende slachtoffergroepen, ook  20.000 Koreanen die in de tweede wereldoorlog als krijgsgevangene in Japan waren of daar waren als gastarbeider. Wat ons opviel was dat in het museum vooral ook de regionale oorlogen (China, Rusland, Verschillende Zuid Oost Aziatische landen) van/door Japan op een kritische manier gehistoriseerd werden. Lijkt evenwichtig, beperkte slachtoffer overbenadrukking in het historische gedeelte, veel van het menselijke lijden door de A-bom werd verteld over wat er met de kinderen gebeurde. Ook wordt daarbij vermeld dat vrijwel alle scholen in die tijd tenminste voor een deel van de tijd gesloten waren en de kinderen in een soort civiele dienst werkten bij het afbreken van huizen/aanleggen van brandgangen om in het dichtbewoonde Hiroshima brandgevaar door de conventionele bombardementen te verminderen. Dat er te weinig scholing was vanwege hoge defensiebudgetten, dat er te weinig voedsel was vanwege dezelfde reden, etc. Hoe goed was Japan voor zijn bevolking, voor zijn kinderen. Wat gaat er door je heen als je Japan over de oorlog hoort vertellen!? Wie kan zijn eigen geschiedenis vertellen? De taal en de ervaringen van de kinderen lijkt ons een goede keus, die hebben toch de meeste rechten, vanwege het recht op toekomst?!

De gastvrijheid van Willem Kortekaas en zijn assistent Kauro Katsuno 

Door ons werk hebben we goede collega’s en vrienden in Tokyo, Willem Kortekaas en zijn assistent Kauro. Behalve gastvrijheid hebben ze een aantal douanezaken voor ons geregeld hebben. We rijden naar Tokyo en naar Willem’s weekendhuis in de bossen van het dorp Morigane. Als we na twee dagen weer naar Tokyo terug willen rijden valt er sneeuw, behoorlijk veel! Om de enorme verkeersstromen niet vast te laten lopen in chaos besluit men de express roads naar Tokyo af te sluiten! We rijden weer terug naar Willem’s huis en knopen er nog een nachtje aan vast. Gelukkig is de volgende dag alles weer okay, de wegen zijn weer open! Duizenden mensen hebben de nacht in hun auto door gebracht.

Tot ons volgende schrijven!

Groetjes,

Wim, Willie

Onderstaande mail van 4 januari alsnog even (grotendeels) op de site geplaatst omdat Wim en Willie blijkbaar juist in Japan nauwelijks internet contact kunnen maken (!?) en anders de lezers zich zouden kunnen afvragen of de veerboot misschien op de oceaan verzeild is geraakt.

Gerard Timmerman

Lieve allemaal,

Even een korte update, we zijn na een heel aangename reis in de Asian Dream in Sakaiminato in West Japan aangekomen! De Eastern Dream was heel goed, bijzonder aangenaam personeel en faciliteiten, en omdat het laagseizoen is hadden we de hut alleen voor ons samen. Dan kom je in dit nieuwe land van de loopbrug af en dan zie je vlak ernaast de Bruine Bus alweer klaar staan!! Dat doet wel wat!! Toch nog even stoeien met de douane, maar dat is heel erg vlot verlopen.   [fragment verwijderd GT] Het blijkt dat er geen losse simkaarten beschikbaar zijn, je moet een heel mobiel huren en op de zelfde plaats weer inleveren, hetzelfde geldt voor een ‘web card’. Omdat we ons vertrekpunt hier nog niet weten moeten we nog even zien hoe we de communicatie doen.

Hartelijk groet,

Wim, Willie

Beste Allemaal,

Na twee heel aangename weken in Wladiwostoc, als afsluiting van onze mooie en ‘begeerde reis naar Siberië (Amalrik!)’ vertrekken we vanmiddag (3 uur lokale tijd, 10 uur eerder dan NL tijd) met de pont naar Japan. Het is de ‘Eastern Dream’ en vaart wekelijks (op jaarbasis) van Vladivostok naar Sakaiminato in Japan. Het duurt 36 uren, met een korte tussenstop in Donghae in Korea.

Als je kijkt op http://www.dbsferry.com/eng/main/main.asp dan kun je het zien.

Waar we naar uitkijken zijn de zomerse temperaturen: in Korea is het rond de 10 graden, dus ergens na het uitvaren vanavond wordt het dooi!! We hebben de thermometer bij ons en een fles wijn! en zodra we over de 0 graden gaan dan klinken we daar het glas op!!

Ons planning voor Japan is nog open. Een aantal belangrijke dingen (auto verzekering en Carnet registratie) zijn geregeld door Willem Kortekaas en Kauro Katsuno (Tokyo) met wie we werkten, waardoor we vermoedelijk niet veel vertraging zullen hebben bij de douane.

Later meer, hartelijke groet !

Wim en Willie