Dag lieve mensen,
Vanuit zuidwest Australië reis je uit een heerlijk Zuid-Europees klimaat na een paar dagen de woestijngebieden van centraal en noordwestelijk Australië in! Uitgestrekte zoutgebieden waar de verdamping zo hoog is dat het zoute grondwater aan de oppervlakte laagje na laagje zout afzet tot er een schitterende witte vlakte is. Naast de bijzondere woestijn landschappen, raak je als reiziger ook onder de indruk van de enorme Road Trains, enorme oplegger-combinaties die bestaan uit een vraagwagen met oplegger en daarachter nog weer eens 4 of 5 aanhangers – bij elkaar tot bijna 60 meter lengte!
Die reizen dag en nacht vooral omdat ze vaak de apparatuur voor de mijnen moeten vervoeren, groot en breed waardoor ze driekwart van de wegbreedte in beslag nemen!. Een signaleringsauto ervoor en er achter. Als je ze in de avond of nacht ziet rijden is het in de verte ook letterlijk een trein, van boven tot onder en voor tot achter opgetuigd met honderden lampen-veel kleurig. Het noordwestelijk gebied is vooral een mijnbouw gebied voor ijzeroer, economisch van belang, vroeger speelde zich hier de gold rush af. De discussie in Australië is groot over de vraag hoe het verder moet met de kolenmijnen en hoe de energietransitie er uit zal gaan zien.
Het is hartje zomer hier, de temperaturen zijn hoog, in het Karijini National Park waar we een aantal dagen gestaan hebben, het was er ruim boven de 40 graden. Prachtig park met diep uitgesleten kloven, watervallen, dichte begroeiing, én vogels …… het valt ons op dat die buiten de kloven en ravijnen weinig te zien zijn. Waarschijnlijk door de hitte.
Interessant was het om in de stad Newman de Australia Day mee te maken, Zondag 26 Januari. In de toerist informatie werden we uitgenodigd om ‘s morgen mee te doen met het ontbijt voor de hele stad! Heel gezellig want Australiërs zijn heel toeschietelijk, gaan meteen met je praten als ze zien dat je een bezoeker of toerist ben. We spraken een aantal mensen met Nederlandse familiebanden. Het ontbijt smaakte prima, daarna met een groepje mensen in een plaatselijk café nog een paar uur koffies gedronken en .. ’s avonds wat er op het stadsplein de nieuwe uitvoering van de Lions King – Die hadden we met Inge, Jules en Zé al gezien maar in deze setting ook wel weer een leuke ervaring!
Het officiële deel van Australië Day is geeft in een aantal momenten het patriottische van Australië weer: zo worden de mensen die bij de brandweer of politie in het afgelopen jaar een bijzondere verrichting gedaan hebben onderscheiden – een flink aantal waren in oost Australië om de Brandweerkorpsen daar te versterken. Ook werden een aantal mensen onderscheiden die in het sociale en maatschappelijk leven bijzondere dingen gedaan hebben – wat wij bij ons in Dwingel de ‘Dwingeler van het Jaar’ noemen -Ans nog gefeliciteerd! Op de Australië Dag worden deze mensen ook met welgemeende en goede woorden in het -spreekwoordelijke- zonnetje gezet met lintje. Het was heel bijzonder om de relatief grote groep New Australians hun opwachting te zien maken – mensen van allerlei achtergronden en kunne die na veel jaren integratie en inburgering de Australische nationaliteit krijgen. Het wordt tenslotte afgesloten met “Advance Australia Fair” het Australische Wilhelmus zeg maar! Het portret van Koningin Elisabeth staat groot op het podium. In Australië wordt veel herdacht: elk dorp en stad heeft een standbeeld met de namen van de gevallenen uit de 1e en 2e wereldoorlogen – Australië deed toen mee vrijwel uitsluiten omdat het deel was van het Verenigd Koninkrijk. Nation building is een realiteit in Australië, in Nederland moeten we er nog aan beginnen … óf zijn we het voorbij?!
Een ongeluk zit in een klein hoekje, of in een windvlaag! We maakten ons zaterdagmorgen, 1 februari klaar om de reis naar het oosten te beginnen via de Outback Central Highway. Willie stapt uit de Bus en op dat moment, als ze zich aan de deurpost vasthoudt valt door een rukwind de deur dicht. Drie vingers volkomen klem, de ringvinger vooral verwond, en twee nagels flink blauw. In het ziekenhuis in Meekatharra is daar de nagel van de ringvinger verwijderd, en is ze voor een behandeling van nagelbed en nagelriem doorverwezen naar de plastische chirurg in Perth. We waren verrast hoe goed de voorzieningen en personeel, inclusief eigen dokter waren in dit kleine ziekenhuis, waar ook röntgenfoto’s van de hand gemaakt werden! Werkelijk fantastisch. Gelukkig valt de pijn, ook vannacht erg mee. We zijn nu eerst op weg naar Perth, kunnen daar bij goede kennissen logeren. Maandagmiddag afspraak in het ziekenhuis!
Liefs, Wim en Willie