Zuid Australie; maart 2020 tot vertrekdatum

Beste Allemaal,

Dit stukje reisverhaal schrijf ik terwijl we in Singapore op het vliegveld wachten op onze KLM vlucht naar Nederland. 4 april was de oorspronkelijke terugreisdatum, maar de kans dat er dan nog internationaal gereisd kan worden wordt steeds kleiner. En natuurlijk willen we onder deze omstandigheden ook graag weer naar huis, kinderen en kleinkinderen – die dat ook graag willen! We hebben zoveel bijzondere dingen kunnen doen, bijzondere delen van het land kunnen bezoeken, we hebben het land zo heel anders leren kennen dan tijdens onze reis van 7 jaren geleden! We komen op 22 maart weer terug in Nederland waar veel jonge mensen voor het eerst in hun jonge levens een grote crisis meemaken, en waar ouderen, onze leeftijd, weten dat ze een uitgesproken risicogroep zijn. Nieuw en anders, het wordt prachtig verwoord in een vers van Irene Vella / Susan Blanco, ‘Maar de Lente wist het niet …’ Dat vind je aan het eind van het reisverhaal, misschien hebben jullie het al ergens anders gelezen. Deze dag, waarop ik dit schrijf, heeft een bijzonderheid – 21 maart, het is mijn verjaardag!

Lente

Willie gaf me een heel mooie verjaardagskaart, waarin ze schreef: ‘Vandaag je 71e verjaardag en ‘Dag van de Lente’ die we vieren op deze bijzondere plaats, de luchthaven van Singapore, op onze laatste dag voor thuiskomst. Mijn verjaardag (Van Willie, eerste kerstdag!) vierden we op de dag van vertrek! Bij jou verjaardag vieren we ook onze onvergetelijk mooie vakantie in China en Australië– ons reizen, rondreizen, ontmoeten van mensen, leren van culturen, genieten van de natuur, de parken, de kunst.” En ze schreef veel meer moois in deze kaart met een prachtig blauw geborduurd vogeltje, over deze reis precies tussen ons beider verjaardagen.Van mijn verjaardag en dit vertrekmoment gaan we nog graag even terug naar het moment dat we wegreden uit de Outback. We hadden de onverharde wegen achter ons gelaten toen we in Uluru waren, maar niet de hitte voorbij, het was in centraal Australië nog boven de 40 graden. We besloten in 2 dagen naar Adelaide te rijden, we zouden daar een pakket ophalen dat we bij Eric en Leonore Hedt afleveren. De mensen in Adelaide verwelkomen ons hartelijk en nodigen uit om in hun tuin je parkeren en te overnachten ‘voor zolang we maar willen’. Na 2 weken in de woestijn, de Outback, was het heerlijk om de stad Adelaide in te rijden! Maar de volgende ochtend overtrof alles: om 7 uur wakker worden bij een temperatuur van 12 graden met regen op het dak van de Bus – voorde eerste keer sinds het begin van de reis in Perth! We genieten van de prachtige groene tuin, de vogels, hoe koel het er is, en de regen! In Adelaide, ‘The Event City’, is het Fringe Festival gaande, we trekken een paar dagen de stad in, veel straattoneel en lichtshows. Vooral de lichtshow in het Tandanya National Aboriginal Cultural Institute dat veel vertelt over de cultuur en levenswaarden van de Aboriginals, hun beelden van hun samenleving, hoe die zich verhoudt tot de spirituele bovennatuur is enorm boeiend. We besteden nogal wat tijd aan het vinden van een rubber dat om de versnelllingspook zit, en vinden het tenslotte! We rijden vanuit Adelaide naar Jim Mason en Lynne, hebben het onderweg ’s nachts koud en denken terug aan de warme nachten in de Outback! Fantastisch om Jim en Lynne weer te zien! We hebben veel samengewerkt in de Lutherse Wereld Federatie, de diaconale hulporganisatie die we één van de beste vinden. Jim en Lynne hebben een boerderij gekocht met ook 35 hectare bosgebied.Naast bio-veehouderij zijn ze bezig om alle exotische soorten bomen en planten te verwijderen en zo een biotoop, bestaand uit oorspronkelijke Australische vegetatie, terug te laten komen. Het is hard werk dat ze zelf met hulp van buitenlandse backpackers doen. Daarnaast is Jim wethouder, en is er als de Nederlandse wethouders meer dan druk mee! Houdt van zijn wethouderschap, van de boerderij en van hun idealen maar weet niet helemaal zeker of hij dit allemaal moet blijven doen!

Na een mooi afscheid van Jim en Lynne reizen we door naar Eric Hedt en Leonore, collega’s uit Tanzania. We wandelen veel langs het strand en een plaatselijk vulkaanmeer, door het kleine stadje Port Fairy waar ze op vakantie zijn, gaan ’s avonds naar het strand om de terugkeer en het voeren van de jonge kuikens van de Short tailed Shearwater vogels, oftewel de Mutton bird te zien. Tot laat gewacht maar de vogels laten komen niet!

Dan breekt de tijd aan dat we een beslissing moeten nemen, eerder teruggaan of niet, we bellen met KLM, kunnen omgeboekt worden, weten dat over enkele weken de internationale vluchten vrijwel tot stilstand zullen komen en besluiten te boeken voor de 22e maart. We weten dat we in een ander Nederland terug zullen komen! Nu, dicht bij vertrek, zijn we gelukkig met deze reis, het meest bijzondere deel, de reis door de centrale woestijn, de Outback, heeft ons een uniek deel van Australië laten zien. Onze Bus staat in de landbouwschuur bij Jim en Lynne, schoon gemaakt – de laag rood Outback stof er af! Dank dat dit mogelijk was, thanks mates!!

Hartelijke groet en tot ziens in Nederland.

Wim en Willie

‘Maar de Lente wist het niet …’

Fotoseries bij dit deel