Ushuaia, ‘s werelds meest zuidelijke stad
Vuurland is eindeloos groot, leeg, stil en het stormt er bijna altijd. Weinig mensen en waar je een stadje verwacht vind je een klein dorp, waar je denkt aan veel schapen, omdat die de economie van het Vuurland vanuit begin vorige eeuw ontwikkeld hebben, zie je er maar een paar in de grenzeloze uitgestrektheid. Wanneer je even vergeten bent dat de wind er heftig is, en je stapt uit, dan kun je nauwelijks de deur van de bus in handen houden vanwege de storm. Wanneer je geniet van de zon en blauwe lucht rijd je de volgende morgen vroeg door een sneeuwlaag in de hoge passen bij Ushuaia! Waar je dacht bij de Straat van Magellaan aan een rivier die dwars door Zuid Amerika slingert dan lijkt het een zee te zijn waar je de andere kant nauwelijks van ziet! Vuurland: alles is groots, of juist klein, vriendelijk of juist moeilijk om in te reizen! Het is een bijzondere ervaring voor ons om in dit volstrekt eenzame en geïsoleerde deel van de wereld te zijn. En dat op onze mooie eenvoudige manier: in onze Bus waar we al 32 jaar in reizen, grote en kleine reizen!! Altijd wel, maar juist in deze unieke gebieden voelen we ons daar rijk mee!
Bij de planning besluiten we om vanuit El Calafate in één dag naar de tweede Argentijnse grens te rijden. Dat is behalve een stevig aantal kilometers met twee Argentijnse grensposten en één Chileense, want Ushuaia ligt op het Argentijnse deel – uiteraard! Nadat we de tweede Argentijnse grens over zijn hebben we het ook wel gehad: de weg in het Chileense deel van de route was bijzonder slecht, dit keer tot laat op de dag gereden, wel bij daglicht want het is laat donker in het zuiden. Dat scheelt maar na uren rijden voel je het wel! Direct naast het kantoor van de Argentijnse douane parkeren we de Bus en ontdekken we verderop een snack restaurant! Hoi, niet meer koken, we gaan daar eten, er is zelfs email en ook het netwerk van onze telefoon doet het omdat we weer op Argentijns grondgebied zijn! We slapen goed die nacht, realiseren ons dat we nog één lange dag te reizen hebben voor we in Argentinië onze meest zuidelijke bestemming bereikt hebben: zuidelijker dan Australië, bijvoorbeeld!
Afgezien van de storm zijn de weersomstandigheden goed, ook zijn de wegen weer prima! We komen tegen de avond aan in Ushuaia. We reizen door vrij hoge bergpassen waarbij we het gevoel hebben dat het er nog wel kan gaan sneeuwen, want het is nog vroeg in het voorjaar in Vuurland! Bij vertrek zullen we merken dat dit gevoel klopt! Ushuaia is een klein stadje, met een haven die Vuurland bedient. De rivier waar Ushuaia aan ligt is de zeearm waar de Beagle van Darwin voor het eerst binnen voer in Vuurland. Dit wordt op allerlei manieren en voortdurend herdacht: de zeearm heet de Straat van Beagle, en in de stad vind je talloze verwijzingen naar die belangrijke historie! Maar, laten we eerlijk zijn, in de annalen van Darwin zijn er sterk racistische en denigrerende beschrijvingen over de plaatselijke oorspronkelijke bevolkingsgroepen die hij daar aantrof! We wandelen en rijden door het stadje, overwegen nog even om naar het nabije nationale park te gaan, besluiten dat niet te doen vanwege … de tijd! Omdat we een lange afstand veerboot in zuid Chili van Puerto Natales naar Puerto Montt (2.000 kms) geboekt hebben, moeten we daar op tijd zijn! We nemen deze veerboot omdat in zuidelijk Chili de talloze eilanden in deze tijd van het jaar nog geen boten hebben om ons over te zetten. Ook kunnen we in het zuiden de Andes nog niet oversteken vanwege de hoeveelheid sneeuw waardoor de meeste grensposten voor auto’s en vrachtwagens nog gesloten zijn. Verder weten we niet hoe de andere wegen in zuid Chili zullen zijn, dus moeten we op veilig spelen! We vertrekken ’s morgens vroeg uit Ushuaia! Het bijzondere gevoel dat we niet verder zuidelijk kunnen en willen en hebben dit in de avond ervoor in een aangenaam restaurantje beklonken met een maaltijd en een fles wijn! We vertrekken nu naar het noorden! Later zal blijken dat ons vroege vertrek verstandig was. Als we ’s morgens om een uur of 6 gaan, komen we boven in de bergpassen flink in de sneeuw te zitten, de wegen zijn nauwelijks nog berijdbaar!
Moeten we sneeuwkettingen die we bij ons hebben (verplicht in Argentinië), om doen?? We staan op het punt dit te doen als er een bus aan komt, stapvoets met daar achter nog een tankwagen! Door dat massale banden en sneeuwkettingen geweld van hen ontstaat er een berijdbaar spoor en we rijden met hen mee in konvooi! Zodra we de passen gehad hebben is de sneeuw minder en tenslotte hebben we het achter ons gelaten! Het vroege vertrek bleek ook goed als we merken bij aankomst bij de Straat van Magellaan dat, door de storm die nog onverminderd tekeer gaat, de veerdienst voor bijna een dag uit de vaart genomen is!! En zo komen we in een lange rij ‘wachtende voor u’ terecht! Maar ook al zijn er de dingetjes waar je niet om zit te springen, ontmoeten we al wachtend bij het veer diverse mensen van een Nederlandse reisgroep en valt er wel weer het één en ander te kletsen! Na de Chileense grens weer ‘genomen’ te hebben, en wat gaat dat prettig en soepel in Zuid Amerika vergeleken met Rusland, delen van Azië en Australië!, komen we aan in Puerto Natales in zuidelijk Chili. Eén van de eerste mensen die we daar op straat ontmoeten is Marco Aranda met zijn vrouw Claudia en kinderen. Marco benadert ons omdat hij het Nederlandse kenteken herkent en we staan verbaasd te kijken als hij, als duidelijk Chileen, ons in vloeiend Nederlands aanspreekt!! Het blijkt dat de ouders van Marco in de 70-er jaren als vluchtelingengezin naar Nederland gekomen is, er lang geweest is om tenslotte weer terug te gaan naar Chili. Omdat we op punt van instappen staan bij de veer spreken we af dat we hen thuis in Villa Alamana zullen bezoeken, noordelijk van Valparaiso en Santiago de Chili. Het wordt een heel bijzonder bezoek aan Marco, Claudia, hun kinderen en ouders! Juist in deze tijd waarin de positieve westerse houding m.b.t. humanitaire en mensenrechten getest wordt, waar geweld door internationaal georiënteerde en Europese criminelen onder het voorwendsel van een religie wordt gebruikt om op grote schaal menselijk leed te veroorzaken en onze westerse instituties to ondermijnen. Veel praten we met hen hierover, totaal niet te begrijpen voor de Aranda familie! En voor wie wel….!? Het gaf ons veel om over na te denken. In een reflectie daarop hebben we onze gedachten laten gaan in het hierbij gevoegde verslagje van het bezoek aan de Aranda’s.
In het volgende reisverhaal beschrijven we de reis naar National Park Torres del Paine en onze klimtocht aldaar, voordat we met de boot uit Puerto Natales vertrekken.
Hartelijke groet,
Wim en Willie
een indrukwekkend verhaal van de familie Aranda verpakt in een mooi perspectief. Weer een bewijs dat de geschiedenis zich blijft herhalen, zowel de slechte maar gelukkig ook de goede dingen! Dat laatste geeft hoop, dank hiervoor!
Overigens, het ‘Delfts blauwe’ rompertje dat jullie ons drie jaar geleden in St Petersburg cadeau hebben gegeven voor Nikander wordt inmiddels door de derde kleine gedragen – Mikhail! Ook deze geschiedenis herhaalt zich 😉
Warme groet,
Arnoud & Anna
Geweldig weer het verslag met de foto♥s erbij. Ik proost met jullie fles wijn op het meest zuidelijkste punt . In Lhee Broek doen we het met een fles lokale bocht het over en hang ik aan jullie lippen en wil alles horen.
Succes met de boottocht naar warmere oorde, hier in Edam hebben we een herfststorm met regen en 10 graden
Groet Thea en Jos