Laos: Luang Prabang en Maleisia: Pilau Penang
Vroeg op!
We lopen ‘smorgens om een uur of half 7 langs de tempels in Luang Prabang. Grote aantallen monniken lopen in processie door de straten in hun oranje pijen. Veel jonge jongens nog, soms van de leeftijd van hen die we gisteravond zagen in het huis naast de tempel waar de rock hard te horen was! Hoe kun je jong en ook monnik zijn! Een toerist horen we zeggen dat het zo bijzonder is dat dit gedaan wordt!! Even wordt over het hoofd gezien dat dit process al meer dan 1000 jaar gebeurd in Luang Prabang op deze manier! Dat het een uitdrukking is van hoe religieuze instituties bewaard worden en vorm krijgen door mensen/mannen vrijgesteld te laten zijn van het zorgen voor een eigen inkomen. Die zorg ligt bij de gemeenchap, en wordt geregeld in de processie, ’s morgens, direct na zonsopgang. We hebben een gebed-sjaal om, leggen onze zakjes rijst, het geld, zoals de folder ons dat geleerd heeft, in het mandje! Een slaperig arm jongetje gaat ook langs de weg zitten met een mandje en krijgt af en toe wat bananen van de monniken! We voelen dat we nu ook ook foto’s kunnen nemen, omdat we deelnemen horen we er een beetje bij!
Dol op Laos!
Van de landen waar we geweest zijn in Azie voelen we Laos als het meest bijzondere, de mensen zijn gevoelig, reageren niet tot je er zelf bent voor hen maar maar zijn zo open daarna ! Groot is het onrecht dat gebeurd is in Laos tijdens de de Vietnam oorlog toen door Amerika grote delen van het land zwaar zijn gebombardeerd en met chemische middelen besproeid! Nu is die dader de grootste hulpverlener. Hoef je als je de oorlog verloren hebt dan geen ‘sorry’ te zeggen? Er is nog een andere historisch geweldadige speler -in de regio- nu als donor in Laos: Japan-heeft nooit ‘sorry gezegd! . Op de markt zien een paar mensen die uit overblijfselen van neergestorte vliegtuigen en munitie broches en armbanden maken! Van geweren naar ploegscharen, denk je onwillekeurig!
Fluisteraars!
We zijn ook dol op de Laotsianen omdat ze allemaal lichte motortjes rijden, veelal met het hele gezin -4-5 personen! Willie en ik gingen en rit maken langs de Mekong, wilden toch liever een zwaardere en dan kun je tot 250 cc, zwaarder kan het niet zijn van het Luang Prabangse stadsbstuur! Ook wordt er erg gelet op het geluid van de motoren, het zijn echter fluister-fietsen! En houd je van Frankrijk dan houd je zeker van Laos, er is nog heel veel frans, ook in restaurants en in het bestuur. Iemand maakte een grapje dat dat Luang Prabang tot Wereld Erfgoed is uitgeroepen vanwege het Franse koloniale wat je er nog aantreft! Maar waar het echt om gaat zijn de 33 schitterende levende Boedhistische tempels en hun moniken en hoe die zich verhouden tot de bevolking! Een pracht stad, als het hart van noord Laos, meer dan 1200 jaar oud! Het ligt in de samenvloeiing van de Mekong en Nam Khan rivieren. Prachtige groene heuvels and bergen eromheen. In de oude jaren van 1500 was het de koninklijke hoofdstad, de kastelen en regeringsgebouwen uit die tijd zijn nog veelal in goede staat. Heel bijzonder, dat het klassieke en het moderne in Luang Prabang in een houding van harmonie naast elkaar bestaan!
Nu in Pilau Penang: gelukkig geen integratie!
Terwijl we dit schrijven zijn we in noord Maleisie, op een eiland Pilau Penang voor de kust. We zijn neergestreken in een hostel in het China Town kwartier! De China towns zijn een wereld van gezelligheid, het sociale leven, het gezinsleven voltrekt zich in de winkeltjes en via de altijd openstaande winkeldeuren op de galerijen die op een mooie typisch manier onder het overstekende woonhuis op de eerste verdieping bevindt: veel schaduw en ruimte! Stel je toch eens voor dat de chinezen in de afgelopen eeuwen gedaan hadden wat de regeringen van nu zeggen dat ze moeten doen: integreren, dan waren de China-towns er niet geweest! We lopen door, het aardige is hoe de sfeer van ‘sociaal’, verandert naar ‘zakelijk’ rumoer in Little India, waar de Indische gemeenschap woont en werkt. Een ander bijzonder leuke woonvorm bezochten we waar duizenden mensen hun huizen en bedrijfjes op palen hebben gebouwd! (Chew Jetties) Veel sociaal leven en bedrijvigheid, je loopt tussen de huizen door over een systeem van steigers, voortdurend begroetingen van mensen die willen weten waar je vandaan komt, vriendelijke honden overal die ook aandacht willen!
Weer over het water: Indonesie!
Over water gesproken, het is in deze dagen in George Town dat we weer doende zijn met de volgende verscheping, naar Indonesie! Als je weet dat het vasteland van Sumatra, Indonesie minder dan honderd kilometer uit de kust van Maleisie ligt dan zou je denken dat het een peuleschilletje is! Niets is minder waar! De Bus moet weer een container in, een proces omgeven door een hoop papierwerk, zoeken naar een geschikte en betrouwbare verscheper en inklaringsagent aan de Indonesiche kant! Op zich zou dat niet zo’n punt zijn als je precies wist wat de procedure is, maar dat is meestal niet zo. Nu bijvoorbeeld zitten we even vast op een statement van de vervoerder, ‘Ja,zegt hij, je moet eerst een ‘permit’ hebben van de Indonesische autoriteiten, voordat ik de Bus kan versturen’. Als we vragen ’wat voor een permit’ dan weet hij het ook niet, en daar is de kous min of meer mee af. Nu is het in Indonesie ook niet bepaald zo dat je daar even over kunt bellen om te vragen hoe het zit! Een onverwachte alliantie hebben we de afgelopen maanden ontdekt, waardoor je ontkomt aan veel zoeken, namelijk de nationale ANWB’s (Automobile Association of Malaysia [AAM] bijvoorbeeld) Die worden bevolkt met sereuze werknemers, die zo’n vraag ook heel interessant vinden en soms kennen ze ook betrouwbare vervoerders. Om nu dit raadsel opgelost te krijgen hebben we afgesproken dat Roselinda maandagochtend zal gaan bellen met de Automobile Association of Indonesia om te zien of zij het helder krijgt! De bedoeling is dat we nu binnen een week in Indonesia zijn.
We houden julle op de hoogte!
Zoals altijd spreken de foto’s hun eigen taal!
Wim, Willie
Maleisie: voor ons een topper!
SATU MALAYSIA-Een verenigd Maleisie
Meteen wanneer je de grens overgaat van Thailand naar Maleisië, een van de snel groeiende landen in Azie, dan zie je grote verschillen! Pracht wegen met mooie autos’, mooie steden en alles perfekt schoon en onderhouden! Een behoorlijk Japan-gehalte! En als je hier bent dan ook besef je hoe weinig we weten van Maleisië! Bijvoorbeeld dat het eigenlijk twee landen in één zijn: er is het deel van het schiereiland dat aan Thailand vast zit, en dan zo’n duizend kilometer verderop aan de andere kant van de zuid Chinese zee, is er het andere deel van het land: Maleisie-Sarawak. En daarbinnen ligt dan weer Brunei, een olie-rijk klein sultanaat, dat laat zien hoe het veranderlijk invloed kan zijn: enkele eeuwen bestuurde Brunei de hele Filipijnen en Borneo (Indonesie).
Vreedzame diversiteit!
Het grote woord Diversiteit voel je op veel plaatsen in Maleisie. Eerst natuurlijk omdat je dagelijke de drie grote bevolkingsgroepen tegen komt: de Maleiers, Chinezen en Indiers. Je ziet daarbij hun ethnische verschillen, maar vooral ook hoe men in Little India, China town en de Maleise delen van de steden bij elkaar woont, met elkaar omgaat ondanks de totaal verschillende culturen, een relaxte manier van leven, de alledaagse kultuur in Maleisië. De overheid heeft voor de de multiraciale en multiculturele samenleving veel ruimte en tolerantie geschapen. Daarbij wordt benadrukt dat Maleisië een islamitsche samenleving is. Er bestaat geen twijfel dat je in Maleisië niet beperkt bent om één lifestyle te volgen!
Een wedstrijdje: wie heeft de hoogste …..!
Diversiteit ook binnen Kuala Lumpur en de andere steden, waar je de razend drukke zaken-centra met Twin-towers en opgestapelde verkeersaders hoogvliegers niet kunt ontlopen. In Azie en met de oliestaten is er al een jaar of 15 een wedstrijdje aan de gang –wie heeft de hoogste!! Met de twin-towers was Kuala Lumpur een lange tijd de kampioen, maar is al lang weer voorbijgestreeft door Dubai met de Burj Khalifa (829.8 m hoog!). Echt gelukkig is men hier niet mee in Maleisie, omdat het land tot voor een jaar terug de hoogste Vlaggemast ter wereld had (100 m), en is nu voorbijgestreeft door Tajikisitan (165 meter)!!
Tot de harmonieuse diversiteit in Maleisie hoort ook het oude koloniale verleden van het land. Portugal, Nederland en Engeland hebben in de koloniale tijd veel opgebouwd en ook veel meegenomen! Op veel plaatsen in het land wordt dat genoemd, in musea, op culturele routes in de steden. De mening dat de koloniale tijd ook erkenning verdient kom je in Maleisie regelmatig tegen. Zo kom je nu in het prachtige havenstadje Malaka, waar we nu zijn, straten tegen met nederlandse namen- zoals de Heerenstraat en de Jonkerstraat. Het Gemeentehuis heet nog Raadhuys! Een aangename rijkdom uit de oude en nieuwe tijd!
Straat-kunst en leven op straat
Elke stad en dorp heeft iets wat je treft, waar je alles van wilt weten. In Maleisie was dat vooral de Straatkunst. In George Town de aantrekkelijke grote muurschilderingen waar dagelijks grote aantallen toeristen -waaronder wij- op zoek waren: het legt alle delen van de stad open! Een korte uitleg over een straat naam of een verhaal over een wijk wordt in staal sculpturen uitgebeeld.
Waar het in Maleisië op straat echt om gaat is voedsel! Uitvoerig en zeker drie maal per dag, waarbij vrijwel de hele Maleise bevolking ’s avonds uit eten gaat in de honderdduizenden restaurants die het land rijk is, geen straat zonder restaurant! De nadruk op het eten, vooral in de avond vanaf rond rond 8 uur, dat lang kan duren, vooral omdat het om het sociale van eten gaat! De variatie tussen de soorten maaltijden is groot, overeenkomstig de culturele groepen. Onze favoriete plaats in George Town was Red Garden Food Paradise, zeker 100 kleine restaurantjes in een vierkant gerangschikt, waar je maaltijd bestaat uit een aantal soorten voedsel die je koopt terwijl je rondloopt bij de restaurantjes. In de gemeenschappelijk ruimte zit ieder bij elkaar te eten!! In Malaka geen betere plaats dan de Jonkerstraat!
Vaarwel Maleisie!
Met groot genoegen denken we terug aan Maleisie, dat aangename land! Waar we de gastvrijheid genoten van Marion Thielen en Tom, we vertelden al over hen! Deze week leveren we de Bus af in Singapore, na een enorme worsteling met de Indonesische douane die de invoer van prive-auto’s uit andere landen in de ban heeft gedaan. Ook daar schreven we al over op onze web site. Dit vanwege het grote aantal gestolen auto’s dat op die manier worden ‘ingevoerd’. Niet van toepassing op ons uiteraard, maar er worden geen uitzonderingen gemaakt! De Bus gaat op 2 april het onderdek van een vrachtschip in, op weg naar Melbourne. Wij vertrekken aanstaande donderdag (28 maart) per vliegtuig naar Jakarta om daar per openbaar vervoer een reis door Indonesie te maken! Het verblijf is niet lang omdat we door de worsteling met de Indonesische douane een aantal weken achter lopen op het reis schema. Op 18 april komt de Bus aan in Melbourne en wij willen er rond die tijd ook zijn!
Een hartelijke groet,
Wim, Willie