april, mei (Australië, Tasmanië)

Aankomst in Australië: een bestemming-gevoel!

Niet alleen onze aankomst hier was spannend: immers Australië heeft de hele reis richting gegeven, het was ook een van de landen waar we nog nooit geweest waren! Maar ook de aankomst van onze Bus was spannend! De importregels in Australië zijn heel streng, ook daarbij het regelen van een verzekering voor een buitenlandse auto is een karwei! Op het kantoor van de verscheper hoorden we dat er de afgelopen 6 maanden geen enkele auto zonder quarantaine uit het buitenland binnengekomen was, vanwege de strenge controle in de Melbournse haven! Omdat de quarantaine wel drie of vier dagen kan duren en ook duur is, hadden we de Bus in Singapore samen met personeel van een Carwash een meer dan grondige wasbeurt gegeven. In de haven wist de quarantaine-inspecteur meteen wat hij moest doen! In no-time lag hij onder de Bus om te kijken of er zand/modder op/in de chassis balken zat, vervolgens de grille voor de radiator weggeschroefd om te kijken of er insecten tegen de radiator geplakt zaten! Als dat zo is dan gaat de auto meteen de quarantaine in! Vervolgens in/onder de vloermatten speuren en onder de motor naar druppels olie; die moet absoluut droog zijn!! We hoorden van iemand die in de haven werkte dat er een paar weken geleden een auto was die ook heel schoon was, totdat de inspector een boomblaadje in de kofferbak vond; de auto moest in quarantaine gestoomd en schoongemaakt worden! 109 Maandag 22 april Wim in ons VW busje bij de uitgang van de haven van Melbourne !

We konden wel een gat in de lucht springen toen hij zei dat het niet vaak gebeurde, maar dat de Bus niet in quarantaine hoefde! We konden meteen de haven uit en rijden maar! We konden nauwelijks wachten op zijn schriftelijke clearance, hij zou nog eens op andere gedachten kunnen komen!

108 In Horsham opgewacht door Eric en Leonore Hedt

De eerste 2 weken in Australie zijn voorbij gevlogen. De eerste week logeerden we bij Eric Hedt en Leonore, met wie we in 1976 / 77 in Katumba, en Tanzaniaans vluchtelingenkamp, werkten! Met z’n vieren een aantal nationale parken bezocht, hun nu volwassen kinderen –en hun kinderen- ontmoet, en veel praten, collega’s van 35 jaren geleden, heel wat gebeurd in die relatieve korte tijd in Katumba en daarna! En samen de verzekering voor de Bus geregeld. Als je bij Australiers op bezoek bent dan hoor en zie je zoveel meer! Hoe anders hadden we de Schapenveiling met de jonglerende veilingmeesters gevonden! Of het lange gesprek met hun vrienden, boeren, die vertelden hoe het is om een groot bedrijf te runnen onder omstandigheden (bodem, regen) die marginaal zijn. Of iets mee te maken van hun ideaal van een relevante maatschappelijk/sociale en spirituele kerk!

 

08 Zeven jaar geleden kochten Jim en Lynne 67 hectare grondDaarna bij Jim Mason en Lynne, we werkten soms samen in QUEST, ze hebben hun oorspronkelijke boerderij verkocht en op een “klein” bedrijf van 67 hectare, dat is klein in Australië, een huis gebouwd! Daar werken ze hard aan hun ideaal om alle vegetatie weer ‘Australisch’ te krijgen, alle oorspronkelijk Europese en andere grassen, bomen en struiken er uit! Met hun vrienden en vrijwilligers, gedreven!  We bezoeken het stadje waar Jim’s vader burgemeester was, waar hij een historisch mooi kerkgebouw niet wilden laten slopen en het kocht, en van afbraak wist te redden door er een seculiere bestemming aan te geven!

30 In Hobart, weerzien na 25 jaar!  Pauline en Alistair Mundy Castle vrienden uit de Zimbabwe periode.

Daarna oversteken met de veerboot naar Tasmanie. Voor we naar onze vrienden Pauline en Allister gaan, reizen we eerst door de Cradle mountains, schitterend hoe mooi de natuur is in Tasmanië! Als we een het land uitreizen doen we dat ook weer via die route, slapen in de bergen en worden ‘s morgens wakker met een dikke laag sneeuw op het dak van de Bus: het is winter in Tasmanië! Overdag mooi weer, ‘s nachts onder nul. Veel gedaan in die week, het bijzondere museum MONA, (Museum for Old and New Art) opgezet door een zakenman, heel veel bijzondere kunst (en science!). We reizen door het zuiden waar in januari dit jaar heftige bosbranden duizenden hectaren bos met alle dieren verkoolden, tamelijk deprimerend om door te rijden. Bij een afgebrand huis zien we in de puinhopen nog een verbrande auto staan met op het dak de restanten van bagage die ook mee moest, maar te laat. Het droevige Port Arthur Historical site: in de koloniale tijd vanaf 1830 werden daar duizenden strafveroordeelden uit Engeland en Ierland gedeporteerd, een wreed instituut dat er vooral toe diende om de beginnende economie op gang te brengen met gratis arbeid, een systeem waar in Zuid Afrika de apartheid voor gebruikt werd. We horen van de massamoord, ruim tien jaar geleden! We maakten stadswandeling in Hobart, de Botanical garden -heel mooi-, gaan Mount Wellington op, het Nelson signal station, naar de markt en lopen door de tuin waar de Australische gevallen soldaten herdacht worden: hoe kan het zijn dat Australië aan zo veel oorlogen heeft -moeten- deelnemen?! Een hoge prijs voor het lidmaatschap van het Gemenebest!? Prachtig was het Gotische feest dat Ash, de dochter en de jarige echtgenoot gaven! We vertrekken via de West Coast Wilderniss way, met de sneeuw, blijven even in Strahan, pracht stadje, en gaan tenslotte weer op de veerboot naar the mainland!21 De Midland Highway richting Hobart,

Vaarwel Tasmania, het eiland dat eerst door ‘ontdekker’ Abel Tasman, een Groninger, was gezien in 1642. Hij noemde het toen naar de Governeur van de OostIndische Companie in Batavia/Jakarta, het werd Van Diemensland! De OIC heeft verder weinig belangstelling getoond voor Van Diemensland en Australie, omdat er weinig economisch gewin te halen was. De multinational was al druk in Indonesia, Japan en Malaysia!

De Bus liep in Tasmanië voor de 2e keer in deze reis een gebroken brandstofleiding op, de eerste keer in Siberië: toen stond er ergens nog een oud volkswagen dieseltje in de kou en waren we gered! Nu was het Allister, die ons uit de brand hielp, hij is in staat, als goud/zilversmid, om dit soort micro-puntlaswerk te doen onder de microscoop. Overigens had de Bus het niet zo naar de zin, kort daarna bleek dat de cilinderkop-pakking lekte! Ook dat was te regelen door te vervangen, maar leuk is dat niet!

En nu, vandaag, reden we op de Great Ocean Road, van Melbourne naar Adelaide.  We tellen inderdaad het resterende deel van onze reis niet meer in maanden, maar in weken, straks dagen! Te vroeg om daar over na te denken! Eerst genieten van dit reusachtig grote land (maar heel veel kleiner dan Rusland!!) Onze terugreis is ook geboekt: op zondagmorgen 26 mei zijn we on 06.00 uur weer op Schiphol!

En zoals altijd, bij dit verhaal de foto’s!

Liefs van Willie en Wim