Van Utrecht tot Boekarest, Roemenië.

Als we op zondagmorgen, 22 mei rond half 9, het station van Utrecht uitrijden, uitgezwaaid door Inge en begeleid door de apps van de andere klein-/kinderen weten we dat er twee trajecten concreet geboekt zijn, dat is van Utrecht naar Wenen en van Wenen naar Boekarest (Roemenië). Verderop is het nog onzeker, we hebben tickets gereserveerd, geboekt en nog geen bevestiging ontvangen, nogal afhankelijk van onzekere visums. We hebben aanvragen er voor lopen bij plaatselijke reisorganisaties zoals in Pakistan en Iran -redelijk bewerkelijk allemaal. Corona en het besef van klimaatverandering zijn aanjagers van steeds meer lange afstand treinverkeer maar tegelijkertijd ook een belemmering – er zijn nogal wat regionale lange afstand trainen die hun diensten door corona nog niet hervat hebben. Ook zijn er minder vriendelijke verhoudingen tussen landen, (Pakistan, India, Iran, Turkije) waardoor grensposten voor overlandreizen dicht zijn – de luchthavens en zeehavens zijn wel open.

Tegen die achtergrond zijn er dus nogal wat onbeantwoorde vragen, we gaan er vanuit dat we die gaandeweg -letterlijk-  kunnen oplossen. Als er geen treinen rijden dan gebruiken we regionale bussen zoals in Turkije, Iran (gedeeltelijk) en Pakistan. Eventueel een vliegtuig als het niet anders kan.

Comfortabel rijden we Utrecht uit, langs aangenaam bekende plaatsen waar we vroeger woonden, werkten en studeerden, zoals Ede, Wolfheze en Arnhem. In Duitsland, zodra we over de grens zijn komt er een aankondiging dat de mond-neuskapjes op moeten! Niet zo gek trouwens in een volle trein want alle stoelen zijn bezet. In Frankfurt, waar we overstappen op de trein naar Wenen loopt het even niet goed: onze trein naar Wenen is omgeleid – een deskundige conducteur vertelt welke lokale trein we snel moeten nemen om de Wenen-trein weer te pakken! Het is even sprinten naar de lokale trein met twee flinke rolkoffers plus nog wat kleinere dingen – en het lukt net om onze Wenen-trein te ‘onderscheppen’ in Hanau, zo’n 20 minuten buiten Frankfurt! In die trein verlies ik mijn mobieltje, Hoe dat gebeurd is…? Misschien verloren, misschien gerold? Na een rondje bellen met banken en KPN is de simkaart geblokkeerd en inlogcodes gewijzigd! Heel lastig de komende dagen zonder mobiel op reis, al is het maar voor kort.

Een mooi Duits-Oostenrijks landschap is daarna ons deel voor we aan het eind van de middag in Wenen arriveren. In de aansluitende Oostenrijkse nachttrein naar Boekarest hebben we een 2-persoons cabine, super, genieten van privacy, van heerlijke stoelen, bedden en een vriendelijke conducteur die alles weet over de regionale treinen! Wat opvalt is de grootschalige landbouw in de landen waar we die dagen door reizen, Hongarije, Roemenië en vooral Bulgarije! Mooi de bossen, de uitgestrekte vlaktes van Hongarije – naast grootschalige landbouw schokkend de eenvoudige en arme plattelandsgebieden vooral in Roemenië – hoe heeft dat met elkaar te maken?  We gaan vroeg slapen die eerste nacht, gaat goed met het vertrouwde kedeng … kedeng treingeluid!! Vroeg slapen was een goed idee want ’s nachts om 3 uur worden we gewekt door de Hongaarse douane: tot onze verbazing want hoe bedoel je ‘vrije doorgang van mensen en goederen binnen de Europese Unie’!? Die nachtelijke controle is niet vlot georganiseerd, het duurt lang en als je dan daarna weer in ‘bed’ ligt komt er weer een korte controle van de Roemeense douane of er geen verstekeling in je cabine zit! Daarna toch weer lekker slapen en blij tenslotte dat we in Boekarrest aankomen – blij om de benen te strekken en we besluiten om de paar kilometer naar onze kamer te lopen, door het prachtige klassieke Gradina Cismigiu Buckaresti park, raken daar aan de praat met aardige mensen, genieten picknickend van de prachtige rozenborders in deze meer dan 120 jaar oude omgeving! Na aangekomen in ons appartementje aan de rand van het oude stadscentrum gaan we meteen een wandeling in de omgeving maken, bekijken vooral ook de Stavropoleos Monastery die een levend getuigenis is van de politieke, religieuze en militaire stormen die gewoed hebben in Roemenië!  We staan stil bij het holocaust monument van Roemenië, zijn geschokt door de rol van de toenmalige regering! We zijn verbaast dat, ofschoon Boekarest de naam heeft heel veel mooie klassieke architectuur verloren te hebben in Causescu’s tijd, er buiten het oude centrum nog zoveel, nu zwaar verwaarloosde, oude gebouwen zijn. Als we een dame daar iets over vragen reageert ze zeer boos: ‘de Europese Unie moet zich niet overal mee moeien, dat is EU-terrorisme! Wij denken daar lichtelijk anders over, lopen maar gauw door, er zal in de komende decennia nog heel veel restauratieplezier zijn voor de Roemenen! 😉